Een artikel uit de serie "Leonard Schlüren op de reis van Alaska naar New York"
Midden op de 700 km lange Stewart-Cassiar Highway was het eindelijk zover: ik voelde me eenzaam. Ik had al dagen niemand gezien, er was geen dorp of tankstation onderweg, het weer was ook niet ideaal, een paar regenbuien zorgden ervoor dat al mijn uitrusting vochtig was en niet snel droogde.
Na alle andere artikelen waarin ik vooral berichtte over de technische aspecten van de reis, wil ik het nu graag hebben over hoe de reis voor mij voelde. Veel mensen voorspelden mij eenzaamheid, of zeiden simpelweg: “8000 kilometer is één ding. maar ik zou het niet alleen durven doen."Waarom ga ik dan niet met een reispartner mee?
Om dit te begrijpen, moet je de vraag tot op de bodem uitzoeken waarom je überhaupt zo’n reis maakt – en wat je ermee hoopt te bereiken. Voor mij is alleen zijn een belangrijk onderdeel van de reis: de onafhankelijkheid brengt immers veel voordelen met zich mee. Je kunt in je eigen tempo fietsen, stoppen waar je wilt en heerlijk irrationele beslissingen nemen - de enige die klaagt kan het zelf. En het allerbelangrijkste vind ik: je hoeft het zelf niet uit te leggen. Niet in het bijzijn van anderen, niet in het bijzijn van jezelf. Dit is naar mijn mening de meest waarschijnlijke manier om jezelf in vraag te stellen en over je eigen motieven na te denken. Bovendien betekent alleen reizen meestal dat je niet eenzaam bent. Als je alleen bent, ontmoet je veel meer mensen en kun je flexibeler reageren – bijvoorbeeld als je wordt uitgenodigd.
Natuurlijk zijn er ook momenten waarop je een gesprekspartner wilt: iemand met wie je van gedachten kunt wisselen, die je steunt en beschermt. Maar als je deze bescherming niet meer hebt, neem je zelf de volledige verantwoordelijkheid niemand de schuld van een gebroken spaak - je kiest zelf de route. Niemand die je kapotte ketting repareert en niemand die naar je klachten luistert. En zo neem je stap voor stap meer verantwoordelijkheid voor jezelf en je tocht.
Dat kan best aan mijn leeftijd liggen, en misschien zijn er mensen die daar niet zo over denken: “Dat is allemaal leuk en aardig, maar wat gaat hij doen als er iets gebeurt?” Of: “Alleen reizen heeft misschien voordelen – maar “ Het zou niets voor mij zijn” zijn slechts enkele van de gedachten die naar boven kunnen komen als ik over mijn reisfilosofie praat. En het is waar: alleen reizen is niet altijd leuk. Maar ik vind het een van de meest intense ervaringen die je kunt hebben; dit geldt zowel voor de hoogtepunten als de dieptepunten van zo'n reis.
Als u een reispartner heeft:
Midden in Ontario, voor een restaurant, ontmoette ik Bruce. Hij had een Duitse toerfiets met Rohloff-naaf en was technisch overal goed uitgerust. Zijn rondleiding? “Ik wil van Winnipeg naar Ottawa – daarna heb ik de hele weg gefietst, van kust tot kust. We praatten een tijdje en besloten een dag samen te fietsen!” We vonden die avond een goede kampeerplek en reden de volgende dag samen. We hebben nu samen een lange afstand afgelegd en zullen waarschijnlijk samen reizen tot aan Toronto. Bruce heeft een ander reisschema dan ik, maar dat is geen probleem. Als hij begint met fietsen, zit ik meestal nog in mijn slaapzak, dus hij begint meestal met een uur voorsprong. Omdat ik echter sneller reis met mijn carbonracer, haalde ik hem rond lunchtijd in en lunchten we samen. Eigenlijk fietsen we zelden samen; onze snelheden zijn te verschillend. Maar dat is geen probleem als je weet hoe je ermee om moet gaan.
Reizen met een reispartner brengt zekerheid en een reisritme dat je anders waarschijnlijk niet zou hebben. Het is ook leuk om je ervaringen met iemand te kunnen delen, maar het heeft natuurlijk ook nadelen: als het gaat om het kiezen van een route, het kiezen van een verblijfplaats en vele andere beslissingen, ben je simpelweg gedwongen compromissen te sluiten.
De conclusie
Wanneer je samen met een vriend(in) een reis plant, zul je veel compromissen (moeten) sluiten. De totale planningsinspanning is meestal groter en u weet nooit zeker of de andere persoon van gedachten zal veranderen. Of het nu vóór de tour is of tijdens de reis. Als dat gebeurt, heb je een probleem als je niet alleen verder wilt reizen. Natuurlijk negeer ik de vele voordelen die een reispartnerschap kan hebben, maar eigenlijk wil ik vooral één ding zeggen: het ontbreken van een reispartner is geen reden om niet te reizen. Nogal Het tegenovergestelde. Vooral als je alleen reist, ontmoet je veel mensen en leg je gemakkelijker nieuwe contacten. Tegen iedereen die nog nooit alleen heeft gereisd zou ik willen zeggen: het is intens en er zullen momenten zijn waarop je het wilt opgeven, maar aan het eind van de reis zul je nog zelfverzekerder zijn als je weet wat je kunt van.
